Alfabet i wymowa
Na początku w uczeniu się języka jesteśmy jak małe dzieci.Najpierw wypadałoby nauczyć się alfabetu i wymowy,więc do dzieła
Alfabet i wymowa
C c - czytane jak polskie [dż], np. cami [dżami] - meczet,
Ç ç - czytane jak polskie [cz], np. çay [czaj] - herbata,
Ğ ğ - miękkie g, wymowa zależy od kontekstu: w otoczeniu samogłosek e, i, ö, ü czyta się jak polskie [j], np. eğer [ejer] - jeśli; w otoczeniu samogłosek a, i, o, u sprawia, że wydłuża się wymowa poprzedzającej ją samogłoski, np. dad [dā] - góra, I ı - i bez kropki czytane jak polskie [y], np. halı [haly] - dywan,
J j - czytane jak polskie [ż] występuje najczęściej w zapożyczeniach, np. mesaj [mesaż] - wiadomość,
Ö ö - czytane jak francuskie [o], np. göz [gōz] - oko,
Ş ş - czytane jak polskie [sz], np. kuş [kusz] - ptak,
Ü ü - czytane jak francuskie [u], np. süt [sūt] - mleko,
V v - czytane jak polskie [w], np. var [war] - jest, znajduje się,
Y y - czytane jak polskie [j], np. yok [jok] - nie ma.
A a [a]
B b [b]
C c [dż]
Ç ç [cz]
D d [d]
E e [e]
F f [f]
G g [g] Ğ ğ yumuşak ge, litera niema, wydłuża następującą po niej samogłoskę
H h [h]
I ı [y]
İ i [i]
J j [ż]
K k [k]
L l [l]
M m [m]
N n [n]
O o [o]
Ö ö [ö]
P p [p]
R r [r]
S s [s]
Ş ş wymawiane jako dźwięk pośredni między [sz] a [ś]
T t [t]
U u [u]
Ü ü [ü]
V v [w]
Y y [j]
Z z [z]
Akcent w języku tureckim z reguły akcentowana jest ostatnia sylaba wyrazu. Wiele jest jednak wyjątków od tej zasady. Niektóre wyrazy mają akcent na pierwszej sylabie, np. hala (ciotka ze strony ojca), wyrazy zapożyczone mają akcent na ostatniej lub przedostatniej sylabie, czasem dodawany sufiks determinuje miejsce padania akcentu. Samogłoski i spółgłoski Wartym omówienia zjawiskiem jest udźwięcznianie się spółgłosek, które zachodzi przede wszystkim, gdy do wyrazu zakończonego na spółgłoskę bezdźwięczną (ç, k, p, t) poprzedzoną samogłoską dodamy samogłoskę. Spółgłoski bezdźwięczne po udźwięcznieniu: ç przechodzi w c ağaç (drzewo) ağaca (na drzewo) k przechodzi w ğ mutfak (kuchnia) mutfağa (do kuchni) p przechodzi w b kitap (książka) kitabı (książkę) t przechodzi w d armut (gruszka) armudu (gruszkę)